Öz
Kaynakça
- Altıniğne N., 1992, Besin Analizi Teorik, E.Ü. Eczacılık Fakültesi Yayınları. Ege.b1115856. 213, İzmir.
- Gündüz, T. (2002). İnstrümental Analiz, Ankara Üniversitesi, Fen Fakültesi, Gazi Kitabevi, Ankara.International Standard (ISO,1976), ISBN975-7313-43-2.
- Hoşsu B, Korkut, A. Y., Kop, A., 2012, Balık Besleme ve Yem Teknolojisi I, (Balık Besleme Fizyolojisi ve Biyokimyası). Ege Ü. Su Ürünleri Fakültesi Yayın No: 50, 7. Baskı.
- Jung, S., Rickert, D. A., Deak, N. A., Aldin, E. D., Recknor, J., Johnson, L. A., Murphy, P. A., 2003, Comparison of Kjeldahl And Dumas Methods For Determining Protein Contents of Soybean Products. Journal of the American Oil Chemists' Society. 80(12): 1169-1173. doi: 10.1007/s11746-003-0837-3
- Korkut A.Y., Hoşsu, B., Kop, A., 2004, Yem ve Yem Yapım Teknolojisi II, (LaboratuvarUygulamaları ve Yem Yapım Teknolojileri). Ege Ü. Su Ürünleri Fak. Yayın No: 54. İzmir.
- Kutlu, H. R., Çelik, L., (2010). Yemler Bilgisi ve Yem Teknolojisi. Ç.Ü. Ziraat Fak. Genel Yayın No:266, Ders Kitapları, 2. Baskı, Yayın No:A-86, Adana.
- Mueller,H., I., 2004. Review of modern analytical techniques in feed analysis. Chapter 1 in: 'Assessing Quality and Safety of Animal Feeds'. FAO Animal Production and Health Papers - 160. ISBN 92-5-105-46-5. 170p.
- Skoog, D. A., Holler, F. J.,Crouch, S. R., 2007, Principles of instrumental analysis, 6th Ed., Belmont, CA, Thomson.
- Tarım, Gıda ve Hayvancılık Bakanlığı, 2010, Yemlerin Resmi Kontrolü İçin Numune Alma ve Analiz Metotlarına Dair Yönetmelik, Gıda Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı.
- TÜRKAK, 2010, R50-07 İyi Tarım Uygulamaları Yeterlilik Kriterleri Rehberi, Ankara.
- TÜRKAK, 2011, R40-06 Gıda Güvenliği Uygulamaları ve Akreditasyon Kriterleri, Ankara.
- Wolf M.W., Hall, D., Collins, M., Lacefield, G, Mertens, D., 2001, Understanding Forage Quality, American Farm Bureau Federation Publication 2001-01, Park Ridge IL
Öz
Su ürünleri sektörü tüm dünyada olduğu gibi ülkemizde de giderek büyüyen bir sektördür. Sektördeki en büyük maliyet yemdir ve yem son ürün kalitesini direkt etkileyen en önemli unsurdur. Yem kalitesini, yumurta kalitesini, yumurtadan çıkma oranını, yaşama oranını, büyüme performansını, et kalitesini, yetiştirme süresini ve son ürünün fiyatını doğrudan etkilemektedir. Bunun yanında; HACCP, ISO, FDA ve kalite kontrol aşamalarında hammadde, yem ve işlenmiş son ürünlerde besin madde analizleri ve kalıntı testleri zorunludur. Bu çalışmada yem hammaddeleri, yem ve et için analiz metotları araştırılmış ve karşılaştırılmıştır. Buna göre önemli bir hayvansal protein kaynağı olan balık unu ele alınarak belirlenen analiz yöntemleri her bir hammaddede (Peru ve Çin Kökenli balık unu) uygulanmış ve bunların spektlerine göre doğrulaması yapılıp, zaman, metot, pratiklik ve ekonomik olarak karşılaştırılmıştır. Buna göre, ekonomi ve kullanım pratikliği açısından uygun olan yöntemler irdelenmiştir. Sonuç olarak; özel ve fakültenin laboratuvarlarında yapılan analizler sonucunda; protein analizi Duma metodu ile, yağ analizi döner buharlaştırıcı ile, selüloz ve kül analizlerinde klasik yöntem ile ve kuru madde analizleri için de nem terazisi ile hızlı, pratik ve ekonomik çalışmaların gerçekleştirilebileceği belirlenmiştir.
Anahtar Kelimeler
Balık unu Weende analizleri analiz yöntemleri maliyet verimlilik
Kaynakça
- Altıniğne N., 1992, Besin Analizi Teorik, E.Ü. Eczacılık Fakültesi Yayınları. Ege.b1115856. 213, İzmir.
- Gündüz, T. (2002). İnstrümental Analiz, Ankara Üniversitesi, Fen Fakültesi, Gazi Kitabevi, Ankara.International Standard (ISO,1976), ISBN975-7313-43-2.
- Hoşsu B, Korkut, A. Y., Kop, A., 2012, Balık Besleme ve Yem Teknolojisi I, (Balık Besleme Fizyolojisi ve Biyokimyası). Ege Ü. Su Ürünleri Fakültesi Yayın No: 50, 7. Baskı.
- Jung, S., Rickert, D. A., Deak, N. A., Aldin, E. D., Recknor, J., Johnson, L. A., Murphy, P. A., 2003, Comparison of Kjeldahl And Dumas Methods For Determining Protein Contents of Soybean Products. Journal of the American Oil Chemists' Society. 80(12): 1169-1173. doi: 10.1007/s11746-003-0837-3
- Korkut A.Y., Hoşsu, B., Kop, A., 2004, Yem ve Yem Yapım Teknolojisi II, (LaboratuvarUygulamaları ve Yem Yapım Teknolojileri). Ege Ü. Su Ürünleri Fak. Yayın No: 54. İzmir.
- Kutlu, H. R., Çelik, L., (2010). Yemler Bilgisi ve Yem Teknolojisi. Ç.Ü. Ziraat Fak. Genel Yayın No:266, Ders Kitapları, 2. Baskı, Yayın No:A-86, Adana.
- Mueller,H., I., 2004. Review of modern analytical techniques in feed analysis. Chapter 1 in: 'Assessing Quality and Safety of Animal Feeds'. FAO Animal Production and Health Papers - 160. ISBN 92-5-105-46-5. 170p.
- Skoog, D. A., Holler, F. J.,Crouch, S. R., 2007, Principles of instrumental analysis, 6th Ed., Belmont, CA, Thomson.
- Tarım, Gıda ve Hayvancılık Bakanlığı, 2010, Yemlerin Resmi Kontrolü İçin Numune Alma ve Analiz Metotlarına Dair Yönetmelik, Gıda Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı.
- TÜRKAK, 2010, R50-07 İyi Tarım Uygulamaları Yeterlilik Kriterleri Rehberi, Ankara.
- TÜRKAK, 2011, R40-06 Gıda Güvenliği Uygulamaları ve Akreditasyon Kriterleri, Ankara.
- Wolf M.W., Hall, D., Collins, M., Lacefield, G, Mertens, D., 2001, Understanding Forage Quality, American Farm Bureau Federation Publication 2001-01, Park Ridge IL
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Kısa Araştırmalar |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 15 Ocak 2016 |
| Gönderilme Tarihi | 15 Ocak 2016 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2015Cilt: 32 Sayı: 2 |