KAHRAMANMARAŞ İLİNDEKİ RİSK GRUPLARINDA Coxiella burnetii’ ye KARŞI OLUŞAN FAZ II IgG ANTİKORLARININ SEROLOJİK OLARAK İNCELENMESİ
Öz
Q humması dünyada birçok ülkede görülen, Gram negatif, zorunlu hücre içi, bir bakteri olan Coxiella
burnetii’nin neden olduğu zoonotik bulaşıcı bir enfeksiyon hastalığıdır. Bu çalışmanın amacı, Kahramanmaraş ilinde risk gruplarında C.burnetii ve Q ateşi seropozitifliğinin
araştırılmasıdır. Çalışmaya, Kahramanmaraş ilinde çalışan veteriner hekim,
celep ve mezbaha kasabı gibi meslek gruplarından toplam 40 gönüllü birey (20-60
yaş aralığında; 34’ü erkek, 6’sı kadın) katılmıştır. Çalışma grubuna ait serumlarda,
ELISA
yöntemiyle C.burnetii Faz
II IgG antikorları araştırılmıştır. Sonuç olarak, örneklerin 4 (%10 )’ünde C.burnetii seropozitifliği belirlenmiştir. C.burnetii seropozitif
bireylerin tamamı (n:4) erkek (bir veteriner hekim, üç celep) idi. Bu
araştırmanın sonuçları, ilimizde C.burnetii ve Q ateşi seroprevalansının
düşük olduğunu göstermiştir. Enfekte hayvanlardan insanlara bulaşabilen
C.burnetii, insanlarda zatürre,
hepatit ve endokardite yol açabildiği için halk sağlığı açısından büyük önem
taşımaktadır.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- 1.Angelakis, E., & Raoult, D. (2011). Emergence of Q fever. Iranian Journal of Public Health, 40 (3), 1-18.
- 2.Aslan, M,H. (2008). Erzurum, Kars ve Ardahan illerindeki süt ve süt ürünleri üreticilerinde Q Humması Seroprevalansı, Uzmanlık Tezi, Atatürk Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.
- 3.Bozkurt, H., Çiftçi, İ.H., Güdücüoğlu, H., Özbay, B., Andiç, Ş., & Berktaş, M. (2007). Pnömoni tanılı erişkin hastalarda kültür ve floresan antikor yöntemleriyle etkenlerin araştırılması. Van Tıp Dergisi, 14 (2), 41-45.
- 4.Eldin, C., Mélenotte, C., Mediannikov, O., Ghigo, E., Million, M., Edouard, S., Mege, J.L, Maurin, M., & Raoult, D. (2017). From Q Fever to Coxiella burnetii Infection: a Paradigm Change. Clinical Microbiology Reviews, 30 (1), 115-190.
- 5.Eyigör, M., Kırkan, Ş., Gültekin, B.,Yaman, S.,Tekbıyık, S., & Neriman, A. (2006). Q humması için risk gruplarında Coxıella burnetıı’ye karşı oluşan antikorların ELİSA ve IFA testleri ile saptanması. İnfeksiyon Dergisi, 20 (1), 31-36.
- 6.Kılıç, S., Aslantaş, Ö., Çelebi, B., Pınar, D., & Babür, C. (2007). Hatay İlinde risk gruplarında Q Ateşi, bruselloz ve toksoplazmoz seroprevalansının araştırılması. Türk Hijyen ve Deneysel Biyoloji Dergisi, 1, 16-21.
- 7.Kılıç, S., Komiya, T., Çelebi, B., Aydın, N., Saito, J., Toriniwa, H., Karatepe, B., & Babür, C. (2008). Seroprevalence of Coxiella burnetii in stray cats in Central Anatolia Region. Turkish Journal of Veterinary and Animal Sciences, 32 (1), 483-486.
- 8.Mobarez, A.M., Amiri, F.B., Bagheri, F., & Esmaeili, S.(2017). Seroprevalence of Q fever among human and animal in Iran; A systematic review and meta-analysis. PLOS Neglected Tropical Diseases, 11 (4), 1-15.
- 9.Mori, M, & Roest, H.J. (2018). Farming, Q fever and public health: agricultural practices and beyond. Archives Public Health, 76, 2-9.
- 10.Parker, N.R, Barralet, J.H., & Bell, A.M. (2006). Q fever. Lancet, 367 (9511), 679-88.
- 11.Özbey, G., Kalender, H., & Muz, A. (2009). Q humması’nın epidemiyolojisi ve teşhisi. Sağlık Bilimleri Dergisi, 18 (2), 100-110.
- 12.Sertpolat, M., & Karakartal, G. (2005). İzmir ve çevresindeki sağlıklı kan vericilerinde Coxiella burnetii seroprevansının indirekt immünfloresan antikor testi ile araştırılması. İnfeksiyon Dergisi, 4, 419-423.
- 13.Seyitlioğlu, Ş., Özkurt, Z., Dünler, U., & Okumuş, B. (2006). The Seroprevalence of Coxiellosis in Farmers and Cattle in Erzurum District in Turkey. Turkish Journal of Veterinary and Animal Sciences, 30 (1), 71-75.
- 14.Skultety, L., Toman, R., & Patoprsty, V. (1998). A comparative study of lipopolysaccharides from two Coxiella burnetii strains considered to be associates with acute and chronic Q fever. Carbohydrate Polymers, 35 (3),189-194.
- 15.TC Sağlık Bakanlığı, (2016). Q Ateşinin (Coxiella burnetii enfeksiyonunun) Mikrobiyolojik Tanısı [İnternet]. Ankara: T.C. Sağlık Bakanlığı [erişim 7 Temmuz]. http://mikrobiyoloji.thsk.saglik.gov.tr/Dosya/tani-rehberi/bakteriyoloji/UMS-BMT-22-Q-atesi.pdf.
- 16.Van Schaik., E.J., & Samuel, J.E. (2012). Phylogenetic diversity, virulnece and comparative genomics. In Toman, R., Heinzen, R.A, Samuel, J.E., & Mege, J.L. (Eds.), Coxiella burnetii: Recent advances and new perpectives of the Q fever bacterium (2nd ed., pp. 14-33). New York, US: Springer.
Serological Investigation Of Phase II IgG Antibodies Against To Coxiella burnetii In Risk Groups In Kahramanmaraş City
Öz
Q fever which is seen in most countries throughout the world, is a zoonotic disease
caused by Coxiella burnetii a bacteria of Gram negative, obligate intracellular. The purpose of
this study was to search the seroprevalence of C.burnetii and Q fever in risk groups in
Kahramanmaraş city, Turkey. A total of 40 voluntary individuals (34 male, 6 female;
age range, 20-60years) including veterinarians, cattle-dealers, and butchers working
in Kahramanmaraş city were included in the study. C.burnetii phase III
mmunoglobulin G (lgG) antibodies were investigated by, Enzyme-Linked Immuno
Sorbent Assay method in the sera samples of the study group. As a result, C.burnetii
seropositivity was determined in four (10%) of the samples. All positive samples (n=4)
are male (one veterinarian, three cattle-dealers). These results of the study showed that
the seroprevalence of C.burnetii and Q fever was low in the city. C.burnetii, which can
be transmitted from infected animals to humans, is of great importance for public
health as it can cause pneumonia, hepatitis and endocarditis in humans.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- 1.Angelakis, E., & Raoult, D. (2011). Emergence of Q fever. Iranian Journal of Public Health, 40 (3), 1-18.
- 2.Aslan, M,H. (2008). Erzurum, Kars ve Ardahan illerindeki süt ve süt ürünleri üreticilerinde Q Humması Seroprevalansı, Uzmanlık Tezi, Atatürk Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.
- 3.Bozkurt, H., Çiftçi, İ.H., Güdücüoğlu, H., Özbay, B., Andiç, Ş., & Berktaş, M. (2007). Pnömoni tanılı erişkin hastalarda kültür ve floresan antikor yöntemleriyle etkenlerin araştırılması. Van Tıp Dergisi, 14 (2), 41-45.
- 4.Eldin, C., Mélenotte, C., Mediannikov, O., Ghigo, E., Million, M., Edouard, S., Mege, J.L, Maurin, M., & Raoult, D. (2017). From Q Fever to Coxiella burnetii Infection: a Paradigm Change. Clinical Microbiology Reviews, 30 (1), 115-190.
- 5.Eyigör, M., Kırkan, Ş., Gültekin, B.,Yaman, S.,Tekbıyık, S., & Neriman, A. (2006). Q humması için risk gruplarında Coxıella burnetıı’ye karşı oluşan antikorların ELİSA ve IFA testleri ile saptanması. İnfeksiyon Dergisi, 20 (1), 31-36.
- 6.Kılıç, S., Aslantaş, Ö., Çelebi, B., Pınar, D., & Babür, C. (2007). Hatay İlinde risk gruplarında Q Ateşi, bruselloz ve toksoplazmoz seroprevalansının araştırılması. Türk Hijyen ve Deneysel Biyoloji Dergisi, 1, 16-21.
- 7.Kılıç, S., Komiya, T., Çelebi, B., Aydın, N., Saito, J., Toriniwa, H., Karatepe, B., & Babür, C. (2008). Seroprevalence of Coxiella burnetii in stray cats in Central Anatolia Region. Turkish Journal of Veterinary and Animal Sciences, 32 (1), 483-486.
- 8.Mobarez, A.M., Amiri, F.B., Bagheri, F., & Esmaeili, S.(2017). Seroprevalence of Q fever among human and animal in Iran; A systematic review and meta-analysis. PLOS Neglected Tropical Diseases, 11 (4), 1-15.
- 9.Mori, M, & Roest, H.J. (2018). Farming, Q fever and public health: agricultural practices and beyond. Archives Public Health, 76, 2-9.
- 10.Parker, N.R, Barralet, J.H., & Bell, A.M. (2006). Q fever. Lancet, 367 (9511), 679-88.
- 11.Özbey, G., Kalender, H., & Muz, A. (2009). Q humması’nın epidemiyolojisi ve teşhisi. Sağlık Bilimleri Dergisi, 18 (2), 100-110.
- 12.Sertpolat, M., & Karakartal, G. (2005). İzmir ve çevresindeki sağlıklı kan vericilerinde Coxiella burnetii seroprevansının indirekt immünfloresan antikor testi ile araştırılması. İnfeksiyon Dergisi, 4, 419-423.
- 13.Seyitlioğlu, Ş., Özkurt, Z., Dünler, U., & Okumuş, B. (2006). The Seroprevalence of Coxiellosis in Farmers and Cattle in Erzurum District in Turkey. Turkish Journal of Veterinary and Animal Sciences, 30 (1), 71-75.
- 14.Skultety, L., Toman, R., & Patoprsty, V. (1998). A comparative study of lipopolysaccharides from two Coxiella burnetii strains considered to be associates with acute and chronic Q fever. Carbohydrate Polymers, 35 (3),189-194.
- 15.TC Sağlık Bakanlığı, (2016). Q Ateşinin (Coxiella burnetii enfeksiyonunun) Mikrobiyolojik Tanısı [İnternet]. Ankara: T.C. Sağlık Bakanlığı [erişim 7 Temmuz]. http://mikrobiyoloji.thsk.saglik.gov.tr/Dosya/tani-rehberi/bakteriyoloji/UMS-BMT-22-Q-atesi.pdf.
- 16.Van Schaik., E.J., & Samuel, J.E. (2012). Phylogenetic diversity, virulnece and comparative genomics. In Toman, R., Heinzen, R.A, Samuel, J.E., & Mege, J.L. (Eds.), Coxiella burnetii: Recent advances and new perpectives of the Q fever bacterium (2nd ed., pp. 14-33). New York, US: Springer.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Tıbbi Mikrobiyoloji |
| Bölüm | Orjinal Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 1 Ağustos 2019 |
| Gönderilme Tarihi | 2 Ocak 2019 |
| Kabul Tarihi | 27 Mayıs 2019 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 4 Sayı: 2 |
Cited By
Çanakkale ilindeki Q ateşi olgularının retrospektif olarak değerlendirilmesi
Mustafa Kemal Üniversitesi Tıp Dergisi
https://doi.org/10.17944/mkutfd.1052874
Sağlık Akademisi Kastamonu, 2017 yılından itibaren UAK doçentlik kriterlerine göre 1-b dergiler (SCI, SSCI, SCI-expanded, ESCI dışındaki uluslararası indekslerde taranan dergiler) sınıfında yer almaktadır. SAĞLIK AKADEMİSİ KASTAMONU Dergi kapağı Türk Patent Enstitüsü tarafından tescil edilmiştir.