Şubat 2008-Ocak 2009 tarihleri arasında Köprüçay Nehri’nde seçilen 7 örnekyerindan alınan aylık örneklerle akarsuyun fizikokimyasal özellikleri ile epilitik diyatomelerinin mevsimsel dağılımları ve gelişimleri incelenmiş, fizikokimyasal veriler ile diyatomeler arasındaki ilişki belirlenmiştir. Fizikokimyasal parametrelerin ortalama değerleri; sıcaklık 13,94 oC, pH 8,09, E.C 501,08 μS/cm, bulanıklık 26,95 NTU, bikarbonat (HCO-3) 197,99 mg/L, karbonat (CO-3) 5,74 mg/L, klorür (Cl-) 68,52 mg/L, amonyum azotu (NH4-N) 0,09 mg/L, nitrit azotu (NO-2-N) 0,005 mg/L, nitrat azotu (NO-3-N) 0,42 mg/L, orta fosfat fosforu (PO4-3-P) 0,12 mg/L, çözünmüş oksijen 8,92 mg/L, organik madde 1,25 mg/L, biyolojik oksijen ihtiyacı (BOİ5) 3,10 mg/L, toplam sertlik 223,54 CaCO3 mg/L, sülfat (SO42-) 27,39 mg/L, kalsiyum (Ca+2) 57,35 mg/L, magnezyum (Mg+2) 19,93 mg/L, tuzluluk 0,25ppt olarak tepit edilmiştir. Köprüçay Nehri’nde epilitik olarak Bacillariophyta’dan 119 takson saptanmıştır. Navicula, Nitzschia, Cymbella, Gomphonema en çok tür sayısına sahip takson olmuş, akarsuda sürekli gözlemlenen bentik türler örnekyerleri ve mevsimlere göre farklılık göstermiş, ancak Achnanthidium minutissimum, Cymbella affinis, Cocconeis placentula, Diatoma vulgaris, Ulnaria ulna sürekli olarak gözlenmiştir. Nitszchia en çok tür sayısı ile temsil edilen takson olmuştur. Fizikokimyasal değerlere ve alglere göre su kalitesi değerlendirmesi yapılarak birbirleriyle karşılaştırılmıştır. Köprüçay Nehri su kalitesinin diyatomelere göre belirlenmesi için Saprobi İndeksi (SI), Trophi Diyatom İndeksi (TDI) kullanılmış, 1., 2., 3., 4., 5., ve 6. örnekyerlerinin organik olarak az kirli, 7. örnekyerinin ise organik olarak kirli olduğu belirlenmiştir. Fizikokimyasal değişkenler Klee (1991)’nin metoduna göre değerlendirilmiş, ilk altı örnekyerinin organik olarak çok az kirli, 7. örnekyerinin az kirli olduğu saptanmıştır. Akarsuda epilitik olarak gelişen alglerin baskınlıkları belirlenmiş, örnekyerleri ve aylara göre baskın taksonlar değişiklik göstermiştir Akarsu boyunca örnekyerleri arası benzerliğin saptanabilmesi için Sørensen benzerlik indeksi kullanılmış, çalışma alanında 3. ve 4. örnekyeri birbirine en çok, 1. ve 6., 1. ve 7. örnekyerleri en az benzeyen alanlar olmuştur.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 15 Ocak 2016 |
Gönderilme Tarihi | 15 Ocak 2016 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2015Cilt: 32 Sayı: 2 |