BibTex RIS Kaynak Göster

Verçenik Plateau Alternative Tourism and Recreational Activities

Yıl 2014, Cilt 2 (Özel Sayı 2), 271 - 282, 19.02.2015
https://doi.org/10.14486/IJSCS199

Öz

In the last century working life become easier and result of this increased people free time, after that interest of tourism activities wide spread all over. Plateau tourism or highland places are not first choices of the tourism activities but plateau recreation will give an application for potential activity place. Turkey have unmatched nature and rich environmental resources will able to give any kind of tourism activities. In that context city of Rize took place in Black Sea region with different capabilities, one of the source areas that make up tourism and recreational activities. This research intended for Vercenik Plateau take place 60 km away from Camlihemsin district center and will determine potential tourism and recreational application. Research is based on field observation and studies. This information obtained as a result ofthis evaluationbeing associated toliterature data and that information determined which exercise can be done in the field.Vercenik Plateau; with pristine environment and rural locations, the fresh water supplies, unique flora for city of Rize has high recreational capacities.As a result of study; Vercenik Plateau has natural features with the great potential of the alternative tourism as it is suitable for areas but not assess enough potential tourism and recreational activities without prior review has been observed.

 

Kaynakça

  • Akpınar E, Bulut Y(2010). Ülkemizde Alternatif Turizm Bir Dalı Olan Ekoturizm Çeşitlerinin Bölgelere Göre Dağılımı Ve Uygulama Alanları. III. Ulusal Karadeniz Ormancılık Kongresi, 20-22 Mayıs 2010, Cilt: Iv, Artvin.
  • Akşit S (2007). Doğal Ortam Duyarlığı Açısından Sürdürülebilir Turizm, Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Erciyes Üniversitesi, 23, 441-460, Erciyes.
  • Alagöz CA (1941). Yayla Tabiri Hakkında Rapor.Birinci Coğrafya Kongresi,Raporlar- Müzakereler-Kararlar, Ankara, 150-157.
  • Altan T (1984). Kırsal Rekreasyon Alan Planlaması. Çukurova Üniversitesi, Zir. Fak., Ders KitabiNo:12, Adana.
  • Artvin ilinde doğa turizmi master planı, 2012-2023, Artvin.
  • Atasoy M, Reis S ve Sancar C (2009). Sürdürülebilir Turizm Gelişmesi Ve Yayla Turizmi: Ayder Yaylası, TMMOB Harita ve Kadastro Mühendisleri Odası, 12. Türkiye Harita Bilimsel ve Teknik Kurultayı, Ankara, 11 – 15.
  • Atken M(2003). Isparta ilindeki bazı rekreasyon alanlarının mevcut potansiyellerinin belirlenmesi. Süleyman Demirel Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, 2, 115-132.
  • Balanlı A (1998). Turizm Fiziki Planlama ve Biyolojisi. 21. Yüzyılda Sürdürülebilir Turizm Politikaların. In: I. Uluslararası Turizm Sempozyumu, 1998, İstanbul, 137-151.
  • Demirel Ö, Ejder N(1995). Çamlıhemşin Yaylaları ve Doğa Turizmi Etkinlikleri, Ekoloji Çevre Dergisi, 17, Trabzon.
  • Doğanay H, Coşkun O(2013). Türkiye Yaylacılığındaki Değişme Eğilimleri Ve Başlıca Sonuçları, Doğu Coğrafya Dergisi, 30, Erzurum.
  • Emiroğlu M (1977). Bolu’da Yaylalar ve Yaylacılık, Ankara Üniv. D.T.C.F. Yay. No: 72, Ankara.
  • Erinç S (1945). Doğu Karadeniz Dağları’nda Glasyal Morfoloji Araştırmaları. İstanbul Üniv. Edebiyat Fak. Yay. Coğrafya Enst. Doktora Tezleri Serisi, No: 1, İstanbul.
  • İmamoğlu M, İmamoğlu A ve İmamoğlu O (2013). Rekreasyonel Planlamada Cehennemdere Vadisi Örneği (Ondokuzmayıs). 2nd İnternational Conference On Science, CultureAndSport, 30 October – 1 November 2013, Kemer-Turkey.
  • Tunçdilek N (1964). Türkiye’de Yaylalar ve Yaylacılık. İstanbul Üniv. Coğrafya Enst. Dergisi, 7(14), 15-28,İstanbul.
  • Tunçel H (1996). Mezraa Kavramı Ve Türkiye’de Mezraalar Aü Türkiye Coğrafya Araştırma Ve Uygulama Merkezi Dergisi, 5, 73-98, Ankara.
  • Tunçel H, Gürgen G, Çiçek İ ve Doğu AF(2004). Doğu Karadeniz Dağlarında Yaylacılık, Fırat Üniversitesi, Sosyal Bilimler Dergisi, 14,(2), Elazığ.
  • Türker MF, Öztürk A, Pak M ve Durusoy İ (2002). Orman Kaynağından Geleneksel ve ÇağdaşYararlanma şekilleri: Dünya ve Ülkemizdeki Durum. Kırsal Çevre Yıllığı, Ankara.
  • Uzun G (1987). Kentsel Rekreasyon Alan Planlaması. Çukurova Üniv., Zir. Fak. Ders Kitabı, No:48:101, Adana.
  • Uzun G, Altunkasa FM (1991).Rekreasyonel Planlamada Arz ve Talep, Ç.Ü. Ziraat Fak. Genel Yayın No:6 ,Yardımcı Ders Kitapları Yayın No:1, Adana.
  • Winter C, Lockwood M(2005). A model for measuring natural area values and park preferences. Environmental Conservation, 32, 270-278.
  • Zaman M(2008).Fırtına Deresi Havzası ve Kaçkar Dağları Milli Parkı'nın Alternatif Turizm Açısından Önemi, e-dergi atauni.edu.tr, 2(12), Erzurum.

Verçenik Yaylası’nın Alternatif Turizmi ve Rekreasyonel Faaliyetlerinin Belirlenmesi

Yıl 2014, Cilt 2 (Özel Sayı 2), 271 - 282, 19.02.2015
https://doi.org/10.14486/IJSCS199

Öz

Son yüzyılda çalışma hayatının kolaylaşmasıyla insanların serbest zamanlarının artması sonucu turizm faaliyetlerine olan ilgi yaygınlaşmıştır. Turizm faaliyetlerinin başını çekmese de yaylalar, yayla rekreasyonununuygulamasına olanak veren bir faaliyet alanıdır. Türkiye sahip olduğu eşsiz doğası ile her türlü turizm aktivitesine olanak sağlayan, zengin çevre kaynaklarına sahiptir. Bu bağlamda farklı özellikleri ile Karadeniz bölgesinde yer alan Rize İli, turizm ve rekreasyon aktiviteleri için kaynak oluşturan alanlardan biridir. Bu araştırmada Çamlıhemşin ilçe merkezine 60 km uzaklıkta olan Verçenik yaylasınınalternatif turizm ve rekreasyonel kullanım potansiyelinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Araştırma arazi gözlem ve incelemelerine dayanmaktadır. Bu değerlendirmeler sonucunda elde edilen bilgiler literatür bilgisiyle harmanlanarak sahada yapılan ve yapılabilecek olan rekreasyonel faaliyetler belirlenmiştir. Verçenik yaylası; bozulmamış çevresi ve köy yerleşimleri, akarsu kaynakları, kendine özgü bitki örtüsü ile Rize kenti için yüksek rekreasyonkapasitesine sahiptir.Çalışma sonucunda; Verçenik Yaylası’nın doğal özellikleri ile alternatif turizm için uygun potansiyele sahip olduğu fakat alandaki turizm ve rekreasyon potansiyelinin yeterince değerlendirilmediği görülmüştür. Alternatif etkinliklerin geliştirilmesi ve çeşitlendirilmesi için önerilerde bulunulmuştur

Kaynakça

  • Akpınar E, Bulut Y(2010). Ülkemizde Alternatif Turizm Bir Dalı Olan Ekoturizm Çeşitlerinin Bölgelere Göre Dağılımı Ve Uygulama Alanları. III. Ulusal Karadeniz Ormancılık Kongresi, 20-22 Mayıs 2010, Cilt: Iv, Artvin.
  • Akşit S (2007). Doğal Ortam Duyarlığı Açısından Sürdürülebilir Turizm, Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Erciyes Üniversitesi, 23, 441-460, Erciyes.
  • Alagöz CA (1941). Yayla Tabiri Hakkında Rapor.Birinci Coğrafya Kongresi,Raporlar- Müzakereler-Kararlar, Ankara, 150-157.
  • Altan T (1984). Kırsal Rekreasyon Alan Planlaması. Çukurova Üniversitesi, Zir. Fak., Ders KitabiNo:12, Adana.
  • Artvin ilinde doğa turizmi master planı, 2012-2023, Artvin.
  • Atasoy M, Reis S ve Sancar C (2009). Sürdürülebilir Turizm Gelişmesi Ve Yayla Turizmi: Ayder Yaylası, TMMOB Harita ve Kadastro Mühendisleri Odası, 12. Türkiye Harita Bilimsel ve Teknik Kurultayı, Ankara, 11 – 15.
  • Atken M(2003). Isparta ilindeki bazı rekreasyon alanlarının mevcut potansiyellerinin belirlenmesi. Süleyman Demirel Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, 2, 115-132.
  • Balanlı A (1998). Turizm Fiziki Planlama ve Biyolojisi. 21. Yüzyılda Sürdürülebilir Turizm Politikaların. In: I. Uluslararası Turizm Sempozyumu, 1998, İstanbul, 137-151.
  • Demirel Ö, Ejder N(1995). Çamlıhemşin Yaylaları ve Doğa Turizmi Etkinlikleri, Ekoloji Çevre Dergisi, 17, Trabzon.
  • Doğanay H, Coşkun O(2013). Türkiye Yaylacılığındaki Değişme Eğilimleri Ve Başlıca Sonuçları, Doğu Coğrafya Dergisi, 30, Erzurum.
  • Emiroğlu M (1977). Bolu’da Yaylalar ve Yaylacılık, Ankara Üniv. D.T.C.F. Yay. No: 72, Ankara.
  • Erinç S (1945). Doğu Karadeniz Dağları’nda Glasyal Morfoloji Araştırmaları. İstanbul Üniv. Edebiyat Fak. Yay. Coğrafya Enst. Doktora Tezleri Serisi, No: 1, İstanbul.
  • İmamoğlu M, İmamoğlu A ve İmamoğlu O (2013). Rekreasyonel Planlamada Cehennemdere Vadisi Örneği (Ondokuzmayıs). 2nd İnternational Conference On Science, CultureAndSport, 30 October – 1 November 2013, Kemer-Turkey.
  • Tunçdilek N (1964). Türkiye’de Yaylalar ve Yaylacılık. İstanbul Üniv. Coğrafya Enst. Dergisi, 7(14), 15-28,İstanbul.
  • Tunçel H (1996). Mezraa Kavramı Ve Türkiye’de Mezraalar Aü Türkiye Coğrafya Araştırma Ve Uygulama Merkezi Dergisi, 5, 73-98, Ankara.
  • Tunçel H, Gürgen G, Çiçek İ ve Doğu AF(2004). Doğu Karadeniz Dağlarında Yaylacılık, Fırat Üniversitesi, Sosyal Bilimler Dergisi, 14,(2), Elazığ.
  • Türker MF, Öztürk A, Pak M ve Durusoy İ (2002). Orman Kaynağından Geleneksel ve ÇağdaşYararlanma şekilleri: Dünya ve Ülkemizdeki Durum. Kırsal Çevre Yıllığı, Ankara.
  • Uzun G (1987). Kentsel Rekreasyon Alan Planlaması. Çukurova Üniv., Zir. Fak. Ders Kitabı, No:48:101, Adana.
  • Uzun G, Altunkasa FM (1991).Rekreasyonel Planlamada Arz ve Talep, Ç.Ü. Ziraat Fak. Genel Yayın No:6 ,Yardımcı Ders Kitapları Yayın No:1, Adana.
  • Winter C, Lockwood M(2005). A model for measuring natural area values and park preferences. Environmental Conservation, 32, 270-278.
  • Zaman M(2008).Fırtına Deresi Havzası ve Kaçkar Dağları Milli Parkı'nın Alternatif Turizm Açısından Önemi, e-dergi atauni.edu.tr, 2(12), Erzurum.
Toplam 21 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makaleler
Yazarlar

İzzet İslamoğlu Bu kişi benim

Ali İmamoğlu Bu kişi benim

Gül Çavuşoğlu

Yayımlanma Tarihi 19 Şubat 2015
Yayımlandığı Sayı Yıl 2014 Cilt 2 (Özel Sayı 2)

Kaynak Göster

APA İslamoğlu, İ., İmamoğlu, A., & Çavuşoğlu, G. (2015). Verçenik Yaylası’nın Alternatif Turizmi ve Rekreasyonel Faaliyetlerinin Belirlenmesi. International Journal of Sport Culture and Science, 2(Special Issue 2), 271-282. https://doi.org/10.14486/IJSCS199
IntJSCS is published by International Science Culture and Sport Association (ISCSA).