Öz
Türkiye’de organik tarım faaliyetleri 1980’li yıllardan itibaren hızlı bir şekilde gelişme göstermiş
olup, 2002 yılı ile 2016 yılları arasında organik tarım yapılan alanlarda yaklaşık 10 kat artış olmuş, aynı
dönemde organik tarımsal üretim 300 000 tondan yaklaşık 2.5 milyon tona yükselmiştir. Ancak Türkiye’nin
organik ürün üretiminde sahip olduğu fırsatlar göz önüne alındığında, söz konusu rakamlar mevcut
potansiyelin tam olarak kullanılmadığını göstermektedir. Organik ürün üretiminin yaygınlaştırılması için
yayım faaliyetlerinin yapılması önemli olduğu kadar, mevcut organik üretim faaliyetlilerinin devam
ettirilmesinde üreticilerin sorunlarının tespit edilmesi ve bu sorunların çözümü konusunda öneriler sunulması
da önem taşımaktadır. Bu çalışmada 2017 yılında Mardin ili ve ilçelerinde organik tarım faaliyetlerinde
bulunan üreticilerin sosyo-ekonomik durumları ve sorunlarının tespiti amacıyla yüz yüze görüşme ve telefon
yöntemiyle anket uygulaması yapılmıştır. Bu amaçla 2017 yılında çiftçi kayıt sisteminde bulunan 89
üreticiden 52 tanesine ulaşılmıştır. Elde edilen verilere SPSS 22.00 versiyonu kullanılarak frekans, yüzde ve
parametrik olmayan testlerden Mann-Whitney U analizleri yapılmıştır. Araştırma sonucuna göre çiftçilerin
yaş ortalamasının yüksek ve eğitim düzeyinin düşük olduğu belirlenmiştir. Üreticilerin tamamına yakın
kısmının bağcılık faaliyetinde bulunduğu, %50’sinin 20 dekar ve altındaki alanlarda organik tarım yaptığı
tespit edilmiştir. Anket yapılan üreticilerin en önemli sorunlarının pazarlama sorunları, sözleşmeli üretimin
olmaması, kullanılan ilaçların etki etmemesi ve yetiştirme teknikleri konusundaki bilgi eksikliği olduğu
gözlenmiştir. Üreticilerin organik tarımla ilgili önemli sorunlarının olduğu ancak desteklemelerden
faydalanma amaçlı organik tarıma devam etmeyi düşündükleri, hastalık ve zararlılarla mücadele konusunda
bilgi eksikliklerinin olması ve üretim tekniklerini bilmemelerinin de elde ettikleri gelirin düşük olmasına
neden olduğu düşünülmektedir. Özellikle sadece bir sorunla karşılaştıklarında bilgi edinme kaynaklarından
faydalanmaları üreticilere yönelik yayım faaliyetlerinin arttırılmasını önemli kılmaktadır.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Adanacıoğlu, H., Öztürk Coşar, G., Engindeniz, S. (2012). Dünyada ve Türkiye’de organik tarımın kırsal kalkınmaya etkilerinin değerlendirilmesi. Türkiye X. Ulusal Tarım Ekonomisi Kongresi. Konya, 5-7.
- Anonim, (2017a). http://www.tarim.gov.tr/sgb/Belgeler/SagMenuVeriler/BUGEM.pdf.
- Anonim, (2017b). Tarım ve Orman İl Müdürlüğü ÇKS kayıtları, Mardin.
- Anonim, (2017c). TÜİK, www.tuik.gov.tr.
- Anonymous, (2015). https://www.ifoam.bio/sites/default/files/annual_report_2016.pdf.
- Ataseven, Y., Güneş, E. (2008). Türkiye’de işlenmiş organik tarım ürünleri üretimi ve ticaretindeki gelişmeler. Uludağ Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 22(2), 25-33.
- Atsan, T., Işık, H. B., Yavuz, F., Yurttaş, Z. (2009). Factors affecting agricultural extension services in Northeast Anatolia Region. African Journal of Agricultural Research, 4(4), 305-310.
- Demiryürek, K. (2011). Organik tarım kavramı ve organik tarımın Dünya ve Türkiye’deki durumu. GOÜ, Ziraat Fakültesi Dergisi, 28(1), 27-36.
- Karahan, H., Özsayın, D., Karaman, S. (2015). Organik çilek yetiştiriciliği yapan işletmelerin sosyoekonomik açıdan incelenmesi. Harran Tarım ve Gıda Bilimleri Dergisi, 19(1), 9-15.
- Kenanoğlu Bektaş, Z., Miran, B. (2006). Manisa ve İzmir illerinde geleneksel ve organik çekirdeksiz kuru üzümün karşılaştırmalı ekonomik analizi. JOTAF/Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi 3(3), 285-295.
- Küsek, G., Türker, M., Gülsever Şaban, F. T. Z., Şahin, G. (2015). Türkiye’de arazi toplulaştırmasında gelişmeler ve arazi bankacılığının uygulanma imkânları. 1. Ulusal Biyosistem Mühendisliği Kongresi, 9- 11 Haziran 2015, Bursa.
- Torun, E. (2011). Organik tarımda çiftçilerin bilgi kaynakları (Kocaeli ili Kartepe ilçesi örneği). Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi, Doğa Bilimleri Dergisi 14(4), 53-62.
- Yorgancılar, M. (2016). Organik Tarım. T. C. Kalkınma Bakanlığı. KOP Bölge Kalkınma İdaresi Başkanlığı. 37 s. Konya.
Öz
Organic farming activities in Turkey have started to develope rapidly after the 1980s; and between the
years 2002-2016, approximately a tenfold increase took place in areas where organic farming was being
practiced and the organic agricultural production has shown a rise from 300 000 tons to 2.5 million tons
within the same period. However, when Turkey's potential of organic production is taken into consideration,
the mentioned production rates show that the current potential is not used efficiently. Determining the
problems faced by producers in maintaining the current organic production activities and providing them
with solutions for solving these problems is as important as the dissemination activities for making the
organic production widespread. In this study, a face-to-face meeting and a phone-call based survey were
applied in order to determine the problems and socioeconomic circumstances of the producers who have been
in the act of organic pruduction in Mardin province and its districts in 2017. To that end, 52 out of 89
registered producers were reached. The gathered data were analysed through one of the tests without
frequency, percentage and parametric, Mann-Whitney, using SPSS version 22.00. According to the result of
the study, it was determined that farmers' age average is high and their education level is low. also it was
found out that almost all of the producers are dealing with grapery, while %50 of them are doing organic
farming in an area of 20 decare and less. For the producers to whom the survey was applied, the most important problems observed are marketting issues, absence of contract production, the used pesticides' being ineffective and the lack of information in cultivation techniques. It is thought that producers have a low income because they keep doing organic farming in order to benefit from the agriculturual supports despite
having important problems; they do not have any production techniques and the ability to cope with diseases
and pests. That they are not aware of the possibility of benefiting from the knowledge aqcuisition sources
when a single problem is faced makes the need for increasing the dissemination activities for producers
especially important.
Anahtar Kelimeler
Organic agriculture agricultural extension producer problems
Kaynakça
- Adanacıoğlu, H., Öztürk Coşar, G., Engindeniz, S. (2012). Dünyada ve Türkiye’de organik tarımın kırsal kalkınmaya etkilerinin değerlendirilmesi. Türkiye X. Ulusal Tarım Ekonomisi Kongresi. Konya, 5-7.
- Anonim, (2017a). http://www.tarim.gov.tr/sgb/Belgeler/SagMenuVeriler/BUGEM.pdf.
- Anonim, (2017b). Tarım ve Orman İl Müdürlüğü ÇKS kayıtları, Mardin.
- Anonim, (2017c). TÜİK, www.tuik.gov.tr.
- Anonymous, (2015). https://www.ifoam.bio/sites/default/files/annual_report_2016.pdf.
- Ataseven, Y., Güneş, E. (2008). Türkiye’de işlenmiş organik tarım ürünleri üretimi ve ticaretindeki gelişmeler. Uludağ Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 22(2), 25-33.
- Atsan, T., Işık, H. B., Yavuz, F., Yurttaş, Z. (2009). Factors affecting agricultural extension services in Northeast Anatolia Region. African Journal of Agricultural Research, 4(4), 305-310.
- Demiryürek, K. (2011). Organik tarım kavramı ve organik tarımın Dünya ve Türkiye’deki durumu. GOÜ, Ziraat Fakültesi Dergisi, 28(1), 27-36.
- Karahan, H., Özsayın, D., Karaman, S. (2015). Organik çilek yetiştiriciliği yapan işletmelerin sosyoekonomik açıdan incelenmesi. Harran Tarım ve Gıda Bilimleri Dergisi, 19(1), 9-15.
- Kenanoğlu Bektaş, Z., Miran, B. (2006). Manisa ve İzmir illerinde geleneksel ve organik çekirdeksiz kuru üzümün karşılaştırmalı ekonomik analizi. JOTAF/Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi 3(3), 285-295.
- Küsek, G., Türker, M., Gülsever Şaban, F. T. Z., Şahin, G. (2015). Türkiye’de arazi toplulaştırmasında gelişmeler ve arazi bankacılığının uygulanma imkânları. 1. Ulusal Biyosistem Mühendisliği Kongresi, 9- 11 Haziran 2015, Bursa.
- Torun, E. (2011). Organik tarımda çiftçilerin bilgi kaynakları (Kocaeli ili Kartepe ilçesi örneği). Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi, Doğa Bilimleri Dergisi 14(4), 53-62.
- Yorgancılar, M. (2016). Organik Tarım. T. C. Kalkınma Bakanlığı. KOP Bölge Kalkınma İdaresi Başkanlığı. 37 s. Konya.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Araştırma |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 18 Aralık 2018 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Cilt: 7 Sayı: 2 |
