A Research on Expansion and Adoption of the Wheat (Triticum aestivum L.)Varieties Certified as Esperia and Tosunbey: The Example of Polatlı District in Ankara
Öz
Çalışmanın amacı, kamu ve özel sektör tarafından geliştirilen buğday çeşitlerinin hangisinin üreticilerin tarafından tercih edildiğinin ortaya konulmasıdır. Ayrıca, buğday çeşitlerinin hangi özelliklerinden dolayı tercih edildiği tespit edilmiştir. Çalışma, Ankara-Polatlı ilçesinde yürütülmüştür. Çalışmanın yapıldığı 2015 yılında, kamu ve özel sektör tarafından geliştirilen buğday çeşitlerinin o bölgede yaygın olarak kullanılması nedeniyle Polatlı ilçesi seçilmiştir. Kamu sektöründe Tosunbey buğday çeşidi özel sektörde ise Esperiye buğday çeşidi kulllanılmıştır. Her iki buğday çeşidini kullanan üreticilerin belirlenmesinde çiftçi kayıt sistemindeki verilerden yararlanılmıştır. Örnek hacminin belirlenmesinde tabakalı örnekleme yöntemi kullanılmıştır. Bu yönteme göre örnek hacmi 74 üretici olarak belirlenmiştir. Haziran-Ağustos 2015 tarihinde üreticiler ile yüz yüze görüşülerek anketle veri toplanmıştır. Elde edilen veriler arasındaki ilişkilerin karşılaştırılmasında Khi-Kare testi uygulanmıştır. Araştırma bulgularına göre; üreticinin buğday çeşidi tercihi ile üreticinin ikamet ettiği yer, sulanabilir arazi büyüklüğü ve tarımsal biriliklere üyelik gibi değişkenleri arasında istatistiksel olarak önemli bir ilişki bulunmuştur (P<0,05). Buğday çeşitlerin tercih edilmesine etki eden faktörlerin başında, ürüne verilen yüksek fiyat ve peşin ödemelerin olduğu tespit edilmiştir. Bugday çeşitlerinin benimsetilmesinde özel yayım kuruluşlarının, kamu kuruluşlarından daha etkin olduğu sonucuna ulaşılmıştır.
Anahtar Kelimeler
Triticum aestivum L. Buğday çeşitleri kamu özel sektör çeşitlerin benimsenmesi Polatlı
Kaynakça
- Aksoy, A., N. Demir, H. Ç. Kaymak ve M. M. Sarı. 2017. Sürdürülebilir tarım açısından türkiye’de tohumculuk sektörü. Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi 48 (2): 133-138. https://doi.org/10.17097/ataunizfd. 331435.
- Anonim. 2004. 5042 Sayılı yeni bitki çeşitlerine ait islahçı haklarının korunmasına ilişkin kanun. 15.1.2004 gün ve 25347 sayılı Resmi Gazete.
- Anonim. 2006. 5553 Sayılı tohumculuk kanunu. 8.11.2006 gün ve 26340 sayılı Resmi Gazete.
- Anonim. 2010a. Biyogüvenlik kanunu. 26.3.2010 gün ve 5977 Sayılı Resmi Gazete.
- Anonim. 2010b. 5996 Sayılı veteriner hizmetleri, bitki sağlığı, gıda ve yem kanunu. 13.6.2010 gün ve 27610 sayılı Resmi Gazete.
- Anonim. 2013. 10. Kalkınma Planı 2014-2018. https://www. tarimorman.gov.tr/kkp. Erişim: 10.09.2019.
- Anonim. 2017. Tohumculuk sektörü ulusal strateji geliştirme projesi. Tohum Yetiştiricileri Alt Birliği. Ankara.
- Anonymous. 2015. MAF. Activities of the plant production general directorate. Available at: https://www. tarim.gov.tr.
- Aslan, M. ve İ. Boz. 2005. Doğrudan gelir desteğinin tarımsal amaçlı kullanımını etkileyen faktörler. Tarım Ekonomisi Dergisi 11 (2): 61-70.
- Çelik, Y. ve T. Nazlı. 2014. Konya ilinde sertifikalı tohumluk üreten işletmelerin yapısal analizi. Türk Tarım ve Doğa Bilimleri Dergisi 1 (2): 124-131.
- Elçi, A. 2000. Türkiye'de tohumculuğun durumu ve gelişimi. Türkiye Ziraat Mühendisliği V. Teknik Kongresi, 17-21 Ocak 2000, Ankara. Bildiriler (2): 859-870.
- Erdem, E. ve A. G. Yücel. 2015. Türk tarım sektöründe tohumluk kullanımı ve verimlilik ilişkisi üzerine bir uygulama. Bilgi Ekonomisi ve Yönetimi Dergisi 9 (2): 90-106.
- Karasar, Ş. 2004. New communication technologies in education-internet and online higher education. The Turkish Online Journal of Educational Technology 3 (4): 110-116.
- Kaya, T. E., and T. Atsan. 2013. Factors affecting rural women's adoption of organic agriculture (TRA1 of Sample). Atatürk Universty Journal of the Faculty of Agriculture 44 (1): 43-49.
- Kaynak, O. ve İ. Boz. 2015. Doğu akdeniz geçit kuşağı tarımsal araştırma enstitüsü tarafından geliştirilen bazı pamuk çeşitlerinin benimsenmesi ve yayılması. Bahri Dağdaş Bitkisel Araştırma Dergisi 3 (1): 26-34.
- Kılıçer, K. 2009. Teknolojik yeniliklerin yayılmasını ve benimsenmesini arttıran etmenler. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 8 (2): 209-222.
- Köksal, Ö. and C. Cevher. 2015. Buğday Tarımında sertifikalı tohumluk tercihini etkileyen faktörler üzerine bir araştırma. Tarım Ekonomisi Araştırmaları Dergisi 1 (1): 29-39.
- Mittal, S., and M. Mehar. 2016. Socio-economic factors affecting adoption of modern information and communication technology by farmers in India: Analysis Using Multivariate Probit Model. The Journal of Agricultural Education and Extension 22 (2): 199-212. https://doi.org/10.1080/1389224X.2014. 997255.
- Nakano, Y., Y. Tanaka, and K. Otsuka. 2018. Impact of training on the intensification of rice farming: evidence from rainfed areas in Tanzania. The journal of the International Association of Agricultural Economics 49 (2): 193-202.
- Özkan, Ü., H. Gamgam ve B. Altunkaynak. 2013. Temel İstatistik Yöntemler. Seçkin Yayınları. Yayın no: 12416. Ankara.
- Padel, S. 2001. Conversion to organic farming: A typical example of the diffusion of and innovation, sociologia ruralis. Journal of the European Society for Rural Sociology 41 (1): 40-61. https://doi.org/ 10.1111/1467-9523.00169.
- Rogers, M. E. 2003. Diffusion of Innovations. 5th. edition. Free Press. New York, USA.
- Şimşek, M. 2014. Tohumculuk sektöründe faaliyet gösteren alt birlikler ve tarımsal yayım faaliyetleri. Tezsiz Yüksek Lisans Tezi Ankara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarım Ekonomisi Anabilim Dalı, Agricultural Economics Dışkapı-Ankara.
- Yamane, T. 2001. Temel Örnekleme Yöntemleri. Literatür Yayıncılık (Çeviri), İstanbul.
Öz
The aim of this study is to determine which wheat varieties developed by public and private sector extension organizations are preferred by producers. In addition, it has been determined which wheat varieties are preferred due to their characteristics. The study was conducted in Ankara-Polatlı district. In 2015, Polatlı district was chosen because of the widespread use of wheat varieties developed by public and private sector extension. Tosunbey wheat variety was used in public sector and Esperiye wheat variety was used in private sector extension. The data in the farmer registration system were used to identify the producers using both wheat varieties. Stratified sampling method was used to determine the sample volume. According to this method, the sample volume was determined as 74 producers. In June-August 2015, face-to-face interviews were conducted with producers to collect data. Chi-Square test was used to compare the relationships between the data obtained. According to the research findings; There was a statistically significant relationship between producer's wheat type preference and variables such as residence, irrigable land size and membership to agricultural unions (P<0.05). It was determined that high prices and advance payments given to the product were the main factors affecting the choice of wheat varieties. It has been concluded that private sector extension is more effective in adopting wheat varieties than public sector extension.
Anahtar Kelimeler
Triticum aestivum L. Wheat varieties public private sector doption of varieties Polatlı
Kaynakça
- Aksoy, A., N. Demir, H. Ç. Kaymak ve M. M. Sarı. 2017. Sürdürülebilir tarım açısından türkiye’de tohumculuk sektörü. Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi 48 (2): 133-138. https://doi.org/10.17097/ataunizfd. 331435.
- Anonim. 2004. 5042 Sayılı yeni bitki çeşitlerine ait islahçı haklarının korunmasına ilişkin kanun. 15.1.2004 gün ve 25347 sayılı Resmi Gazete.
- Anonim. 2006. 5553 Sayılı tohumculuk kanunu. 8.11.2006 gün ve 26340 sayılı Resmi Gazete.
- Anonim. 2010a. Biyogüvenlik kanunu. 26.3.2010 gün ve 5977 Sayılı Resmi Gazete.
- Anonim. 2010b. 5996 Sayılı veteriner hizmetleri, bitki sağlığı, gıda ve yem kanunu. 13.6.2010 gün ve 27610 sayılı Resmi Gazete.
- Anonim. 2013. 10. Kalkınma Planı 2014-2018. https://www. tarimorman.gov.tr/kkp. Erişim: 10.09.2019.
- Anonim. 2017. Tohumculuk sektörü ulusal strateji geliştirme projesi. Tohum Yetiştiricileri Alt Birliği. Ankara.
- Anonymous. 2015. MAF. Activities of the plant production general directorate. Available at: https://www. tarim.gov.tr.
- Aslan, M. ve İ. Boz. 2005. Doğrudan gelir desteğinin tarımsal amaçlı kullanımını etkileyen faktörler. Tarım Ekonomisi Dergisi 11 (2): 61-70.
- Çelik, Y. ve T. Nazlı. 2014. Konya ilinde sertifikalı tohumluk üreten işletmelerin yapısal analizi. Türk Tarım ve Doğa Bilimleri Dergisi 1 (2): 124-131.
- Elçi, A. 2000. Türkiye'de tohumculuğun durumu ve gelişimi. Türkiye Ziraat Mühendisliği V. Teknik Kongresi, 17-21 Ocak 2000, Ankara. Bildiriler (2): 859-870.
- Erdem, E. ve A. G. Yücel. 2015. Türk tarım sektöründe tohumluk kullanımı ve verimlilik ilişkisi üzerine bir uygulama. Bilgi Ekonomisi ve Yönetimi Dergisi 9 (2): 90-106.
- Karasar, Ş. 2004. New communication technologies in education-internet and online higher education. The Turkish Online Journal of Educational Technology 3 (4): 110-116.
- Kaya, T. E., and T. Atsan. 2013. Factors affecting rural women's adoption of organic agriculture (TRA1 of Sample). Atatürk Universty Journal of the Faculty of Agriculture 44 (1): 43-49.
- Kaynak, O. ve İ. Boz. 2015. Doğu akdeniz geçit kuşağı tarımsal araştırma enstitüsü tarafından geliştirilen bazı pamuk çeşitlerinin benimsenmesi ve yayılması. Bahri Dağdaş Bitkisel Araştırma Dergisi 3 (1): 26-34.
- Kılıçer, K. 2009. Teknolojik yeniliklerin yayılmasını ve benimsenmesini arttıran etmenler. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 8 (2): 209-222.
- Köksal, Ö. and C. Cevher. 2015. Buğday Tarımında sertifikalı tohumluk tercihini etkileyen faktörler üzerine bir araştırma. Tarım Ekonomisi Araştırmaları Dergisi 1 (1): 29-39.
- Mittal, S., and M. Mehar. 2016. Socio-economic factors affecting adoption of modern information and communication technology by farmers in India: Analysis Using Multivariate Probit Model. The Journal of Agricultural Education and Extension 22 (2): 199-212. https://doi.org/10.1080/1389224X.2014. 997255.
- Nakano, Y., Y. Tanaka, and K. Otsuka. 2018. Impact of training on the intensification of rice farming: evidence from rainfed areas in Tanzania. The journal of the International Association of Agricultural Economics 49 (2): 193-202.
- Özkan, Ü., H. Gamgam ve B. Altunkaynak. 2013. Temel İstatistik Yöntemler. Seçkin Yayınları. Yayın no: 12416. Ankara.
- Padel, S. 2001. Conversion to organic farming: A typical example of the diffusion of and innovation, sociologia ruralis. Journal of the European Society for Rural Sociology 41 (1): 40-61. https://doi.org/ 10.1111/1467-9523.00169.
- Rogers, M. E. 2003. Diffusion of Innovations. 5th. edition. Free Press. New York, USA.
- Şimşek, M. 2014. Tohumculuk sektöründe faaliyet gösteren alt birlikler ve tarımsal yayım faaliyetleri. Tezsiz Yüksek Lisans Tezi Ankara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarım Ekonomisi Anabilim Dalı, Agricultural Economics Dışkapı-Ankara.
- Yamane, T. 2001. Temel Örnekleme Yöntemleri. Literatür Yayıncılık (Çeviri), İstanbul.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | İngilizce |
|---|---|
| Konular | Ziraat, Veterinerlik ve Gıda Bilimleri |
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 8 Mayıs 2020 |
| Gönderilme Tarihi | 17 Ekim 2019 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Cilt: 30 Sayı: 1 |
