Avrasya Uluslararası Araştırmalar Dergisi

Abstract

Ortaçağ Avrupa tarihi denildiğinde akla gelen kavramlardan birisi,korkunç işkence metotlarıve infaz yöntemleridir. Bazı suçlarda o kadar şiddetli bir ceza verme ihtiyacı duyulmaktadırki bunun için ölümü bile az görmekteydiler. Bunlardan birisi de vatana ihanettir. Nitekim geç Ortaçağ İngiltere’sinde bu suçu işleyenlerancakbir dizi işkenceden geçirildikten sonra öldürülürlerdi.Bunun için mücrimönce sürüklenir,sonra halkın görebileceği bir yerde asılır, devamında iç organlarıveya erkeklik organları kesilip ateşte yakılır ve en sonunda da kafası kesilerek öldürülürdü.Bu işkencelerdenbazılarının geçmişiRoma dönemine kadar dayansa da hepsinin bir araya getirilip sistemleştirilmesi geç Ortaçağ’da I. Edward döneminde olmuştur.O, bu yöntemiözellikle Galler ve İskoçya’yı hâkimiyetialtına almak için giriştiği istila hareketinde kullanmıştır.Onun döneminde bu uygulama adeta bir ritüele dönüşmüştür.Öyle ki dönem kaynakları da söz konusu infazın her bir aşamasına bir anlam yüklemişlerdi.Bunlar, zanlının hırsızlık ve cinayet gibi muhtelif suçlarla da itham edildiğinin işaretidir.Son derece korkunç bu infaz şekline müracaat edilmesindeki en önemli gerekçe feodal sistemin otorite boşluğunu gidermek isteyen kralların,kudretlerinin ihtişamını halka göstermekistemeleridir.Nitekim bu infazın muhatabı sıradan halk veya adisuçlulardan ziyade soylulardı.Ancak söz konusu infazlara rağmen sorunların çözülmemiş olmasına dayanarak bu uygulamanın pek caydırıcılığının olamadığı görülmektedir.Buna rağmen bu idam şekli,azalarak da olsa XIX. yüzyıl başlarına kadar devam etmiştir